Sądzę, że znam odpowiedź: każdemu, kto ugrzązł w doktrynerskich poglądach behavioryzmu, najzupełniej niewiarygodna musi się wydać relacja Anny M. Sullivan o tym, z jaką łatwością i jak szybko jej uczennica uporała się z na pozór nierozwiązalnym za­daniem wyuczenia się języka słów i tworzenia naj­trudniejszych pojęć abstrakcyjnych, dysponując jako jedyną po temu podstawą tylko komunikatem, który wypisywano jej na dłoni alfabetem palcowym. Ten natomiast, kto wie coś niecoś o etologii i zna wspo­mniane wyżej wyniki współczesnego językoznawstwa, uwierzy bez zastrzeżeń opowiadaniu Anny Sullivan, aczkolwiek niejedno zdumieje go w tej relacji bar­dziej, niż najwyraźniej samą sprawozdawczynię.Helenę Keller, urodzoną 27 czerwca 1880 roku, Anna Sullivan zaczęła uczyć 6 marca 1887 roku. Do tej pory dziecko bez przerwy niemal siedziało na kolanach u matki, która z miłością starała się zaspokoić jej po­trzebę kontaktu przez dotyk.

Teresa Jakubiec

Witaj na moim serwisie! Znajdziesz tutaj wiele ciekawych informacji z różnych dziedzin wiedzy. Jeśli lubisz czytać rożne ciekawostki to dobrze trafiłeś. Zapraszam do subskrybowania i komentowania.