ZAWIŁA RESZTA
O drugim może orzekać każdy. I rzeczywiście, każdy człowiek określa zakres i stopień swojej odpowiedzialności za innych ludzi. Potocznie mówimy, że poczuwa się do czegoś, sądzi, że ma obowiązek, że powinien. Sprecyzowanie owego poczucia odpowiedzialności (czym ono jest, czego dotyczy i w czym się przejawia) często okazuje się trudne. Rzecz jest zawiła.Zauważmy, że odpowiedzialność rodziców za własne dzieci, odpowiedzialność nauczyciela za uczniów, odpowiedzialność osoby starszej (bardziej doświadczonej) za osobę młodszą (mniej doświadczoną) dotyczy różnego rodzaju nieprawidłowości, błędów, porażek, niepowodzeń, do których może (i powinno) nie dojść, jeśli inne osoby im zapobiegną, podejmując odpowiednie działania. Dodajmy, że społeczeństwo oczekuje takiego zapobiegania.