W ekstazę wprawiała mnie także dumna rola rozpędzonej lokomotywy ekspresu, gwiż­dżącej i plującej parą… Niezgorzej czułem się również jako Winnetou, szlachetny wódz Apaczów, choć zwierzchnictwo najwyższe miał sprawiedliwy ojciec Inczuczuna.Z tych stadiów w graniu ról w moim własnym dzie­ciństwie wnioskuję, niebezzasadnie chyba, że wcze­śniej, mniej więcej przed 8—10 rokiem życia, naślado­wane wzory mają na dalszą metę silniejszy wpływ niż odgrywane później. Potem nie wchodzi się już tak kompletnie w graną rolę.Fakt, że dziecko może w opisany sposób przejąć rolę nawet martwej maszyny, dowodzi jedynie, jak sze­rokie jest pole, które wrodzona skłonność pozostawia dziecięcemu naśladownictwu. W moim własnym przypadku, role odgrywane w dzieciństwie miały z powodu, o którym już napo­mknąłem, ogromne, może nawet rozstrzygające zna­czenie dla późniejszego życia.

Teresa Jakubiec

Witaj na moim serwisie! Znajdziesz tutaj wiele ciekawych informacji z różnych dziedzin wiedzy. Jeśli lubisz czytać rożne ciekawostki to dobrze trafiłeś. Zapraszam do subskrybowania i komentowania.