GAŁĄŹ NAUKI
Nasza gałąź nauki powstała więc jako dyscyplina pomocnicza filogenetyki ogólnej, której dostarczała cennych danych przydatnych taksonomicznie. W zamian nauczyła się istotnych rzeczy o filogenetycznym stawaniu się i o dziedzicznie koordynowanych sposobach poruszania oraz dzięki szczególnej podatności ruchów ekspresyjnych na badania porównawcze uzyskała nowe cenne wiadomości o powstawaniu sposobów ruchu, oddziałujących na podobieństwo symboli. Dla pokaźnej liczby zwierzęcych grup taksonomicznych znamy dziś serie różnicowe homologicznych form ruchu, pozwalające zorientować się, jak przebiegał rozwój tych form. Serie te sięgają od „niezrytualizowanego wzoru”, tzn. ruchu instynktowego, jeszcze nie przekształconego dla potrzeb komunikacji, poprzez liczne formy przejściowe, aż do ruchów wysoce zrytualizowanych, które ciśnienie selekcyjne ich funkcji jako sygnałów odmieniło wręcz do niepoznaki. Nikt by nie podejrzewał nawet, skąd się one wywodzą, gdybyśmy nie mieli przed oczyma całej serii form pośrednich, które na szczęście dla badacza wiążą niezrytualizowany wzór z „działaniem symbolicznym”.