Dzięki procesowi rytualizacji filogenetycznej po­wstaje zatem nowa autonomiczna motywacja zacho­wania socjalnego. Zrytualizowany sposób poruszania się otrzymuje, by użyć dawnego mego porównania, miejsce i głos w „parlamencie instynktów” danego gatunku zwierzęcego. U bardzo wielu zwierząt społecz­nych strukturę gromady określają w dużej mierze zry­tualizowane sposoby zachowania się. Wspomniany już krzyk triumfalny gęsi szarej dominuje nad całym ży­ciem społecznym gatunku; u głuptaka białego, mor­skiego ptaka zakładającego kolonie lęgowe, formę ta­kiej kolonii, np. dokładne odstępy między gniazdami, określają ceremonie, których wysoki stopień rytuali­zacji sprawia, że trudno ustalić ich filogenetyczne po­chodzenie. Podobnie sprawy się mają u kawek i bar­dzo wielu innych istot społecznych.

Teresa Jakubiec

Witaj na moim serwisie! Znajdziesz tutaj wiele ciekawych informacji z różnych dziedzin wiedzy. Jeśli lubisz czytać rożne ciekawostki to dobrze trafiłeś. Zapraszam do subskrybowania i komentowania.