Kategoria: Sztuki i sporty walki Dalekiego Wschodu
OKRES KAMAKURA
Stopniowo zaostrzająca się rywalizacja między rodami Taira i Minamoto przyjęła wkrótce formę otwartej wojny. W pierwszym etapie, po kilku bitwach zakończonych walnym starciem w 1159 roku, Taira rozbili przeciwników i bezwzględnie rozprawili się z nimi. Szczególne „zasługi” miał tu wybitny strateg lecz i człowiek niezwykle okrutny – Kiyomori Taira (1118-1181). Z pogromu ocalało tylko kilku wybitnych przywódców, wśród nich sławni bracia Yorito- mo i Yoshitsune. Obydwaj podjęli walkę, początkowo polityczną, przy pomocy Fujiwrów, a później przy pomocy Tokimasa – wodza rodu Hojo – również zbrojną. Kiedy w 1181 roku umarł Kiyomori, przez pewien okres Tairowie byli pozbawieni przywództwa tego wybitnego stratega. Minamoto napierali coraz silniej – w 1184 wyrzucają Tairów z Kioto, a w 1185 roku w słynnej bitwie morsko-lądo- wej pod Dan-no-ura (25 kwietnia 1185) rozprawiają się ostatecznie z ich głównymi siłami. Po zwycięstwie rewanżują się Tairom równie okrutnymi represjami jak to zrobił wcześniej Kiyomori Taira.
SZOGUN YORITOMO
Podczas w alk Yoritomo uzyskał w 1192 roku tytuł Sei-i-tai Shogun (w skrócie „szogun”), oznaczającego dosłownie „naczelnego generała, który podbił barbarzyńców” i który po raz pierwszy został nadany w końcu ósmego wieku Sakano- ue Tamarumaro za zasługi w walkach z Ainami. Od tej chwili tytuł ten oznacza kogoś w rodzaju „hetmana koronnego” – osobę faktycznie sprawującą władzę w feudalnym państwie japońskim. Szogun Yoritomo sprawował władzę pod pozorem wykonywania rozkazów cesarza i wkrótce osiągnął nieograniczone wpływy! Po jego śmierci urząd szogu- nabył kontrolowany przez chrzestnego ojca Yoritomo-Tokimasa Hojo. W ciągu wielu następnych lat ród Hojo rozciągnął nad kolejnymi szogunami takie wpływy, jakie w swoim czasie mieli nad cesarzem Fujiwarowie.
ODPARCIE AGRESJI
Przygotowująca się do odparcia nowej agresji Japonia przeżywała niezwykłe chwile. Mimo zaciekłych waśni wewnętrznych cały naród stanął do obrony kraju, dając tym dowód niezwykle rozwiniętego poczucia wspólnoty państwowej – poczucia, które w kilka wieków później zaowocowało zjednoczeniem Japonii. Podjęto niezwykły i pełen oddania wysiłek, wybudowano gigantyczne fortyfikacje. Flota napastników, nie mogąc w pełni wykorzystać taktycznych i operacyjnych umiejętności wyśmienicie wyszkolonych oddziałów, została uwikłana w uporczywe, krwawe walki. Nadeszła też pora tajfunów. Kiedy szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na stronę Mongołów, przyroda znów przyszła z pomocą – tajfun o nieprawdopodobnej sile rozbił flotę napastników podobnie jak w kilka wieków później atlantycki sztorm zniszczył hiszpańską Wielką Armadę. Kamikaze – „boski wiatr” – będą o nim mówili od tej pory Japończycy.
ZWYCIĘSTWO NAD MONGOŁAMI
Zwycięstwo nad Mongołami niezwykle zwiększyło autorytet rodu Hojo i mimo trudności ekonomicznych Japonii, związanych z podjęciem gigantycznego wysiłku obronnego, umocniło jego pozycję. Dzieje się tak aż do roku 1315 kiedy to urząd „shikkena” obejmuje nieudolny Takaoki Hojo. Wydawało się, że poza shikkenem, szogunem i cesarzem powstanie czwarty ośrodek władzy. W tej sytuacji energiczny cesarz Daigo II (Go-daigo) postanowił przejąć władzę w swoje ręce. Początkowo zamiar ten udaje się i Hojo tracą znaczenie. Jednakże teraz Daigo II zaczął być z kolei zależny od mianowanego w 1338 roku szoguna Takauji Ashikaga (1305-1358). Od 1336 roku cesarz opuściwszy Kioto przenosi się na południe Japonii i przy pomocy tamtejszych feudałów prowadzi wieloletnią walkę o władzę.
SZOGUNAT ASHIKAGA
Klan Ashikaga, tocząc nieustanną wojnę domową, wydał jednak kilku wybi- j tnych polityków, zarazem wielkich mecenasów sztuki. Na tym polu zasłużył się Yoshimitsu Ashikaga (1367-1395), który prowadząc rozmowy dyplomatyczne z : Chinami na temat ukrócenia piractwa południowych feudałów japońskich, i otrzymał w 1392 roku od cesarza chińskiego tytuł króla i zapoczątkował tym i ożywione kontakty z Chinami. (Warto dodać, że uzyskanie kontroli nad piratami było jednym z najlepszych sposobów zabezpieczenia sobie ogromnych stałych wpływów tylko z samego tytułu ochrony handlu. Wiele japońskich rodów , zdobyło majątki dzięki piractwu lub walce z piractwem). Nawiązano również stosunki handlowe z Filipinami, Syjamem, Malajami, Jawą i Sumatrą. Sprzyjały one rozwojowi kraju, wystąpiło też pewne uspokojenie stosunków wewnętrznych.
NOBUNAGA
Nobunaga – mistrz strategii i dyplomacji, działał ostrożnie lecz z nieubłaganą j konsekwencją. Kiedy po zamordowaniu szoguna Yoshitori Ashikaga w Kioto j wybuchły zamieszki, Nobunaga wkroczył pod pozorem konieczności uśmierzenia ich i osadził przychylnego sobie Yoshiaki Ashikagę na stanowisku szoguna. Pięć lat później, w 1573 roku sam zajął to stanowisko i przystąpił do metodycznego obezwładniania kolejnych przeciwników. W latach 1580-1581 ostatecznie złamał polityczną i militarną potęgę klasztorów buddyjskich. Wkrótce jednak skończyła się kariera tego znakomitego przywódcy. Dowódca jednego z podążających na południowy front oddziałów – Akechi.
Loading ...